Σήμερα λόγω του στρεσογόνου τρόπου ζωής και αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων, το «σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης» ή «σύνδρομο burnout» γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρο. Τι πραγματικά όμως είναι το «σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης» και γιατί όλο και περισσότεροι πέφτουν θύματά του χρόνο με τον χρόνο;
«Δουλεύεις για να ζεις ή ζεις για να δουλεύεις;», ένα ερώτημα που πολύ συχνά προβληματίζει και διχάζει. Είναι ένα ερώτημα που καλούμαστε να ρωτήσουμε στον εαυτό μας σε στιγμές σωματικής και συναισθηματικής εξάντλησης από την δουλειά.
Αρχικά, είναι καλό να ξεκαθαρίσουμε πως όταν μιλάμε για επαγγελματική εξουθένωση δεν αναφερόμαστε στην υπερκόπωση, που αφορά την εξάντληση του σώματος μετά από πολλές ώρες εργασίας.
Το burnout είναι ένα πρόβλημα πολύ αληθινό για όλους, σε όποια δουλειά και να βρίσκονται. Το καθημερινό στρες, οι προθεσμίες, οι οικονομικές ανησυχίες αλλά και η αίσθηση ότι πολλές φορές βάζουμε τη δουλειά μας πάνω από την προσωπική μας ζωή, όλα αυτά είναι παράγοντες που συσσωρεύονται με τον καιρό και μπορούν να "εκραγούν". Αξίζει να σημειωθεί ότι ψυχολογική πίεση μπορεί να υφίσταται και ένας εργαζόμενος όχι μόνο από τον όγκο της εργασίας, αλλά και από την ανασφάλεια, την ασυμφωνία με το εργασιακό καθεστώς, το πλαίσιο που μπορεί να μην του ταιριάζει ή από τις σχέσεις με τους συναδέλφους του.
Το burnout μπορεί να επηρεάσει την ψυχική αλλά και τη σωματική μας υγεία, εκτός από το να επηρεάσει την απόδοσή μας στη δουλειά. Αυξάνει τον κίνδυνο για ανάπτυξη καταχρηστικών συνηθειών που με τη σειρά τους προκαλούν ακόμα περισσότερο κακό.
Συμπτώματα Επαγγελματικής Εξουθένωσης:
σηκωνόμαστε με δυσκολία από το κρεβάτι κάθε πρωί
νιώθουμε πως η ώρα στη δουλειά δεν περνάει
νιώθουμε πολύ κουρασμένοι και λιγότερο παραγωγικοί
βιώνουμε έντονα σωματικά συμπτώματα όπως αϋπνία ή υπνηλία, πονοκεφάλους, γαστρεντερικά προβλήματα καθώς και μηδενική διάθεση για σεξ
κυρίαρχα συναισθηματικά συμπτώματα είναι ο θυμός, η μελαγχολία, ο εκνευρισμός και η απαισιόδοξη σκέψη
εκνευρισμός σχετικά με τη δουλειά
εκνευρισμός με τους συναδέλφους σας
η εργασιομανία έρχεται πολύ συχνά ως αντιστάθμισμά των αρνητικών συναισθημάτων που βιώνουμε
Τα επαγγέλματα που βιώνουν συχνά το σύνδρομο αυτό είναι συνήθως τα επαγγέλματα υγείας, καθώς υπάρχει άμεση επαφή με τον ανθρώπινο πόνο καθημερινά, κάτι που οδηγεί σε αποπροσωποποίηση του εργαζόμενου. Πλέον, βέβαια, παρατηρείται σε ολοένα και περισσότερα επαγγέλματα με κύρια αιτία το συνεχόμενο και κεκαλυμμένο εργασιακό στρες.
Αν βιώνουμε έλλειψη ενδιαφέροντος για το επάγγελμα μας, χαμηλή αυτοεκτίμηση και μείωση των προσωπικών μας επιτευγμάτων, καθώς και απουσία οποιουδήποτε θετικού συναισθήματος για τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε, τότε καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε τί πρέπει να αλλάξουμε πάνω στο επαγγελματικό μας κομμάτι και στον εαυτό μας.
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το φαινόμενο;
Η λύση βρίσκεται στη συνειδητοποίηση και στην αποδοχή αυτού που συμβαίνει. Η ουσιαστική λύση, όμως ξεκινάει από εμάς και από το πως θα επιλέξουμε να δούμε τον εργαζόμενο εαυτό μας από νέα σκοπιά.
Σημαντικό είναι να ανακαλύψουμε τις αιτίες που μας οδήγησαν σε burnout. Κάποιες από αυτές μπορεί να είναι:
το εργασιακό άγχος που συσσωρεύεται και δεν εκφράζεται
κακή σχέση με συναδέλφους
έλλειψη αυτονομίας και ελέγχου στην δουλειά
μη μόνιμη θέση εργασίας, ανασφάλεια του εργαζόμενου για το μέλλον του
ελάχιστος προσωπικός χρόνος, υπερβολικός αριθμός καθηκόντων
Αφού ανακαλύψουμε τα αίτια τα οποία μας οδήγησαν στο να αισθανόμαστε εξουθενωμένοι, έπειτα είναι η στιγμή να περάσουμε σε πρακτικές λύσεις.
Με ποιους συγκεκριμένους τρόπους μπορεί να γίνει αυτό;
θα ήταν καλό να μιλήσουμε σε κάποιον ανώτερό μας για αυτό, ώστε να διερευνηθούν πιθανές λύσεις
στοχεύουμε στην κάλυψη των σωματικών μας αναγκών όπως καλός ύπνος και σωστή, ισορροπημένη διατροφή.
βρίσκουμε εξωτερικές δραστηριότητες, όπως ένας καινούριο χόμπι.
παίρνουμε για κάποιο διάστημα άδεια από την δουλειά. Αν δεν είναι αυτό εφικτό, εκμεταλλευόμαστε τις ώρες εκτός δουλειάς για να χαλαρώσουμε και να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν.
μαθαίνουμε να ζητάμε βοήθεια τόσο στην δουλειά από συναδέλφους όσο και στην προσωπική μας ζωή από φίλους.
θέτουμε την ερώτηση «τί θυσιάζω πραγματικά για την δουλειά μου;».
αναλογιζόμαστε που ξοδεύουμε πραγματικά τον εργασιακό μας χρόνο.
θέτουμε ρεαλιστικές προσδοκίες από την δουλειά μας και επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους και τα κίνητρά μας. Ο λόγος που ξεκινήσαμε τη συγκεκριμένη δουλειά παραμένει ο ίδιος ή έχει αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου;
επιλέγουμε έναν ρόλο την φορά. Όταν είμαστε στο γραφείο είναι καλό να εστιάζουμε εκεί και όχι στο πόσο κάλοι φίλοι, σύντροφοι ή γονείς είμαστε. Το ίδιο χρειάζεται να συμβαίνει και όταν φεύγουμε από την δουλειά μας.
Σημαντικό να θυμόμαστε πως η εξισορρόπηση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι μείζονος σημασίας. Κάποια περίοδο της ζωή μας θα χρειαστεί να στοχεύσουμε περισσότερο στο επαγγελματικό πλαίσιο από όσο στο προσωπικό. Καλό είναι εξαρχής να ορίσουμε πόσο θέλουμε να διαρκέσει αυτό και όχι να γίνει μόνιμος τρόπος ζωής.
Comments